Goodwood Festival of Speed
Αδρεναλίνη!Στη χωμάτινη διαδρομή του Goodwood, δίπλα στον Πέτερ Σόλμπεργκ, στο δεξί μπάκετ του Impreza WRC ’07, αισθανθήκαμε την αδρεναλίνη να πλημμυρίζει κάθε άκρο μας...
ΚΕΙΜΕΝΟ: ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΙΔΗΣ
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ΒΑΣΙΛΗΣ ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ, ΘΑΝΟΣ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΣ, AUTOMEDIA
ΑΚΟΜΑ και οι πιο... περίεργοι, αυτοί που προτιμούμε τα αγωνιστικά να φορούν τρακτερωτά ελαστικά και να αγωνίζονται σε ειδικές διαδρομές, έχουμε δικαίωμα στο όνειρο, αφού στο Goodwood τα rallycars, όπως τα αποκαλούν, έχουν τη δική τους γωνία αλλά και διαδρομή, και μάλιστα σε χωμάτινη επιφάνεια! Καλεσμένοι της Subaru Motor Hellas, βρεθήκαμε μαζί με την ευγενέστατη υπεύθυνη Τύπου της επίσημης αντιπροσωπείας, Αριάννα Βάκκα, στη Μεγάλη Βρετανία, όντας από τους λίγους τυχερούς που θα είχαν τη δυνατότητα να βρεθούν στο δεξί μπάκετ του Πέτερ Σόλμπεργκ, στο Subaru Impreza WRC 2007. Ό,τι καλύτερο!
Στο motorhome!
Αν είχαμε φανταστεί την όλη διαδικασία με κάποιον τρόπο, σίγουρα εξελίχθηκε καλύτερα! Δεν ήταν η πρώτη φορά που βρεθήκαμε στο δεξί μπάκετ ενός WRC, αλλά από την αρχή φάνηκε ότι αυτή η φορά θα ήταν διαφορετική. Με απόλυτη ευγένεια, οι άνθρωποι της Subaru μάς υποδέχθηκαν, ενώ ο Πολ Χάουαρθ, επικεφαλής λειτουργίας της αγωνιστικής ομάδας, αποτέλεσε το φύλακα άγγελό μας! «Παγκόσμιοι»! Έκπληξη πρώτη αποτέλεσε το γεγονός ότι έπρεπε να βγάλουμε αγωνιστική λισάνς, αφού, ουσιαστικά, θα παίρναμε μέρος σε έναν αγώνα - έστω κι επίδειξης. Φωτογραφίες, συμπλήρωση των απαραίτητων εγγράφων, υπογραφές και, μετά τη γραφειοκρατία, ήταν η σειρά του Πολ Χάουαρθ να μας αναλάβει. Αφού μας βρήκε κράνος στο μέγεθός μας, στη συνέχεια μάς έδωσε τη φόρμα του Στεφάν Σαραζέν! «Θα σου κάνει. Κι αυτός ήταν ψηλός και αδύνατος». Ευχαριστούμε για τα καλά σας λόγια, κ. Πολ, αλλά νιώσαμε ολίγον τι σαν σαλάμι...
Το the forest stage!
Μακριά, πλέον, από το motorhome, στο βουνό και στο δάσος που φιλοξενούσε όλα τα αγωνιστικά, είδαμε για πρώτη φορά τον Πέτερ Σόλμπεργκ και το Subaru Impreza. Ο Νορβηγός ήταν έτοιμος, δεμένος και ο δημοσιογράφος του BBC πέρασε πρώτος την πόρτα του Impreza. Η αναμονή μάς έκανε να αγωνιούμε κι έτσι εξαλείψαμε και τις τελευταίες ενδείξεις ότι έχουμε νύχια στα δάκτυλά μας. Έπειτα από ένα διάστημα ολίγων λεπτών, το Impreza επέστρεψε με ένα κλαταρισμένο ελαστικό! «Ωχ, είναι σοβαρά τα πράγματα εδώ!» Η σειρά μας είχε φτάσει και το στομάχι είχε αρχίσει να σφίγγεται. Αμέσως με την είσοδό μας στο Impreza, ο Πέτερ μάς υποδέχτηκε με ένα χαμόγελο, φωνάζοντας: «Hello, Greece!» Ανταποδώσαμε το χαιρετισμό και προσπαθήσαμε να βολευτούμε στο μπάκετ του Φιλ Μιλς. Ο Ουαλός κάθεται υπερβολικά χαμηλά -κάτι που μας άρεσε, είναι η αλήθεια- και πολύ πίσω. Ανάμεσα στα πόδια του υπάρχει μια οθόνη με πολλές ενδείξεις, σχετικά με τον κινητήρα και όχι μόνο. Σφίξαμε τις ζώνες, ο Σόλμπεργκ κούμπωσε την 1η στο κιβώτιο και κατευθύνθηκε προς την εκκίνηση. Επειδή, όμως, υπήρχε μποτιλιάρισμα, κατά τη διάρκεια της αναμονής προσπαθήσαμε να σπάσουμε τον πάγο με τον οδηγό μας. «Διακοπές! Έχω ανάγκη από διακοπές και ευτυχώς που υπάρχει το κενό μέχρι τη Φινλανδία. Θάλασσα, μπάνιο και ξεκούραση». «Πού καλύτερα από την Ελλάδα, Πέτερ μου;» Κάπως έτσι, περί ανέμων και υδάτων αλλά και περί της ικανοποίησής του, που είχε και πάλι ένα ανταγωνιστικό αυτοκίνητο, πέρασε η ώρα, μέχρι που ήρθε η σειρά μας στην εκκίνηση της ε.δ.
3, 2, 1... launch!
Όπως αρμόζει σε κάθε ε.δ., ένα WRC ξεκινά με τη χρήση του launch control ή, αλλιώς, του συστήματος εκκίνησης. Ο Νορβηγός 10 δλ. πριν από το πράσινο φως πατά ένα κουμπί στο κεντρικό τούνελ με την ένδειξη «preload». Ο στροφές ανεβαίνουν και αμέσως πατά το κουμπί στο τιμόνι με τα τρία γράμματα: «lnh»... Οι στροφές ανεβαίνουν ακόμα περισσότερο, ο κινητήρας ουρλιάζει, ενώ το ALS κάνει την εξάτμιση να δουλεύει υπερωρίες. Ο Νορβηγός κρατά το χειρόφρενο, έχει το γκάζι στο πάτωμα και, με το πράσινο φως, απλώς αφήνει το χειρόφρενο. Sweet mother of God! Αυτό που ακολουθεί είναι κάτι απίστευτο. Ακατάπαυστη επιτάχυνση, μέχρι τη στιγμή που αφήνει το γκάζι. Ο σβέρκος τρώει το πρώτο χτύπημα από την επιτάχυνση, ενώ ακολουθεί και το δεύτερο από το φρενάρισμα. Ποιο μπλοκάρισμα; Με αυτά τα φρένα και ελαστικά, το «πράγμα» σταματάει λες και είναι σε άσφαλτο! Το γεγονός ότι η διαδρομή είναι υπερβολικά στενή και κλειστή, αναγκάζει τα άκρα του Πέτερ να δουλεύουν υπερωρίες! Αναγκαστικά, το χειρόφρενο έχει γίνει προέκταση του δεξιού του χεριού, ενώ το αριστερό πόδι στο φρένο αποτρέπει την έξοδο, όποτε το Impreza «ξακρίζει» περισσότερο απ’ όσο πρέπει, πάντα με το πλάι. Το γεγονός ότι η διαδρομή είναι τόσο κλειστή αναγκάζει επίσης το Νορβηγό να επιβραδύνει βίαια, αλλά και να επιταχύνει με ανάλογο τρόπο. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα το κεφάλι και ο σβέρκος μας να ταλαιπωρούνται από τα αλλεπάλληλα g, τα οποία είναι... πολλά! Πάντως, ο Νορβηγός έχει τον τρόπο του πίσω από το τιμόνι, ενώ σίγουρα η οδήγηση ακόμα τον ευχαριστεί. Πάντα με το στόμα ανοικτό, δε διστάζει να ουρλιάξει στο άλμα που έχει στηθεί στην πίστα, αλλά και να φέρει το Impreza στους δύο τροχούς, όταν το παρακάνει με μια μπούκα. Στο τέλος της πολύ μικρής διαδρομής μάς δίνει το χέρι, χαμογελά και ρωτά πώς μας φάνηκε. «Αν ήμουν συνοδηγός, δε θα ήθελα να διαβάσω ούτε μία στροφή, Πέτερ. Θα προτιμούσα να το απολαμβάνω». Μπορεί να ήταν μόλις 2,8 χλμ., αλλά ήταν σίγουρα από τα πιο γρήγορα και πιο απολαυστικά. Την επόμενη φορά στα πατημένα, Πέτερ!_ Π. Τ.